Listmálarinn Margrét Jónsdóttir er fædd í Reykjavík og starfar að list sinni í Frakklandi og Íslandi. Hún hefur hálft gagn sem myndlistarmaður um öld en 48 ár eru frá fyrstu sýningu hennar í London. Menntuð við Myndlista og Handíðaskóla Íslands, diplóma í frjálsri myndlist/grafík árið 1974. Masternám (Postgraduate) við Central Saint Martin's College of Art í London árin 1974 til 1976. Myndlista og Handíðaskóla Íslands, diplóma í grafískri hönnun árið 1984. Diplóma 7 í 19 einkaskóla. og tekið þátt í fjölda samsýninga hér á landi og erlendis. Margrét var einn af stofnendum Gallery Suðurgötu 7 sem var mikilvæg miðstöð í þróun framlínumyndlistar á Íslandi. Hún er í ritinu „Íslensk listasaga“, sem er fimm binda verk og spannar tímabilið frá síðari hluta 19. aldar til upphafs 21. aldar. Einn af stofnendum Hagsmunafélagsins Myndlistarmanna sem var undanfari Sambands Íslenskra Myndlistarmanna ásamt stofnun SÍM. Verk eftir hana eru í eigu helstu listasafna landsins. Hefur hlotið ferðastyrki og starfslaun listamanna. Félagi í FÍM, Íslensk Grafík,
SÍM, Nýlistasafninu. Margrét hlaut norræn vatnslitaverðlaun á þessu ári. Winsor & Newton verðlaunin. Verðlaun Norræna Vatnslitafélagsins/Col Art Verðlaun Norrænu vatnslitasamtakanna 2023.
Ég vinn því frá því sem ég í umhverfi mínu en ég hef lengi unnið út úr hugleiðingum og baráttu sem því fylgir þeim uppákomum sem því fylgir. Þegar hugmyndir koma þá eru þær í myndum en skilningurinn á myndmálinu kemur ef til vill mörgum árum síðar. Veggfóðrið ásótti mig þegar ég var sagt frá formóður minni í hreinan kvenlegg og hvað DNA er sterkt í kvenleggnum þrátt fyrir marga ættliði, en grein um hana birtist í lesbók Morgunblaðsins árið 1998. Þessi uppgötvun útskýrði margt í fari mínu og fann ég fyrir tengingu við formenn mínar. Veggfóður tengist heimili, femínisma, eitthvað duldu, földu, hannyrðum, kerfi, munstri og endurtekningu, keðju. Hönnun og hátækni hefur verið áberandi í listinni og yfirtekur oftast frumaflið og getur því gert tilveruna flata og þreytandi, því vinn ég með eitthvað sem hefur verið hannað í fjöldaframleiðslu eins og franska veggfóðrið eða myndröð IN MEMORIAM sem ég hef reynt að lifa yfir 20 ár, lag ofan á lag þar sem ég reyni að brjóta eða einn einstakling. Málverkin á þessari sýningu eru máluð með náttúrulegum efnum, vatnslit, te og eggtemperu á pappír og eru tilraunir og rannsóknir eins og öll mín verk og uninn síðastliðinn 3 ár. Yfirleitt nota ég efni og áhöld sem tilheyra skreytilist og lét síðan eyðilegginguna og rotnunina vinna á myndfletinum með hjálp frumaflanna. Lífið heldur stöðugt áfram, við föðumst og hverfum, allt fjarri út, eyðist og verður að engu, alveg eins og munstrið í verkunum og verkin sjálf sem hverfa einnig að lokum. Verkin eru hugleiðing um forgengileikann, græðgina, hrokann þar sem lífsstarf einstaklingsins er lítilsvirt. Með því að eldast og hrörna þá áttar maður sig á því að allt púði var til einskis, lífsstarfið verður að engu í samfélagi þar sem peningar skipta öllu og amatörisma, græðgi og stulda stjórna.
