Á síðastliðnu ári 2019 hélt ég 2 einkasýningar og var önnur einnig hluti af Menningarnótt
Reykjavíkur 2019. TORG LISTAMESSU SÍM Korpúlfsstöðum Reykjavík og fimm samsýningum Nr. 3 Umhverfing á
Snæfellsnesi og Óvænt stefnumót í Listasafni Reykjanesbæjar ásamt þremur vatnslitasýningum
erlendis.
FORKOSTULEGT OG FAGURT
FORKOSTULEGT OG FAGURT
GRAFÍKSALURINN/IPA GALLERY 18.8—1.9. 2019
Tryggvagata 17, 101 Reykjavík. Opið frá 14 -18 alla daga
Í gættinni sjáið þið meira en 30 ára gömul veggspjöld frá nokkrum sýningum frá mér og eru þau til sölu, kosta 10þús árituð stykkið og það sem er í rammanum er líka á 10þús áritað og í ramma. Hef ekki haft tíma né prentara til að setja upp miða um þetta en svona er það þegar maður stendur einn í öllu.
Sýningin var hluti af Menningarnótt Reykjavíkur 2019.
Ég er mjög ánægð með að hafa fengið þessa flottu kynningu og viðtal hjá Fréttablaðinu
en í þó nokkuð mörg ár hafa sýningar mínar verið hundsaðar af fjölmiðlum, hver ástæðan er veit ég ekki.
Það kom einnig fréttatilkynning um sýninguna í Mogunblaðinu á opnunardaginn sem ég er þakklát fyrir.
Sýningin var hluti af Menningarnótt Reykjavíkur 2019
Sýningin var hluti af Menningarnótt Reykjavíkur 2019
Verið velkomin á sýninguna en að þessu sinni dreg ég upp verk sem ég vann í Kjarvalsstofu, Cité Internationale des Art í París 2008-9 sem er uppistaðan í sýningunni. Verkið er málað með eggtemperu og má búast við að það hafi tekið einhverjum breytingum því ég blandaði pigmentið og málaði með lifandi efni. Verkið var síðast sýnt í Listasal Mosfellsbæjar fyrir 10 árum. Það voru einnig minni og litríkari verk á þeirri sýningu en þau hafa flest glatast á þessum tíma. Dvölin í Kjarvalsstofu var rétt eftir Hrun og er með því hræðilegasta sem ég hef upplifað því evran var himinhá og ekki hægt að nota VISA né að millifæra. Ég var vön að kaupa það efni sem ég þurfti þegar ég dvaldi í París og án þess að þurfa að hugsa um kostnaðinn, að kaupa 500gr. af litardufti á 70 þúsund ísl.(fyrir 11 árum) var eitthvað sem efnahagurinn bauð ekki uppá. Margir græddu á Hruninu en flestir festust í skuldaánauð og hafa þurft að þrauka síðan, skuldir eru víst skuldaranum sjálfum að kenna því hann tók þá ákvörðun að taka lán en óréttlæti, þjófnaður, okur og glæpsamlegt athæfi virðist hafa minna vægi og vera mun saklausara en ákvörðun smælingjans um að reyna að öðlast betra líf. Ég fæ oft þá gagnrýni að ég sé alltaf vælandi, fórnarlömb eru alltaf vælandi meðan ekki er hlustað en fjárhagslegt ofbeldi er talið sjálfsagt á landinu okkar og lítil sem engin viðurlög á gerendur. Það eru 11 ár frá Hruni og ennþá duga ekki útgreidd laun mín sem listgreinakennari fyrir föstum mánaðarlegum gjöldum, það gleymist oft að konur eru á mun lægri launum á vinnumarkaðinum, menntaðar kvennastéttir ná ekki að lifa af dagvinnulaunum. Í dag er meirihlutinn konur í listageiranum og verk seljast ekki nema undir tombóluverði (jólabasar) en um 90% menntaðra listamann vinna aðra vinnu til að geta starfað sem listamenn og leggja því margfalt meira til myndlistarinnar og þjóðfélagsins en þeir fá til baka. Þrátt fyrir frjósamt listalíf þá eru ennþá fordómar til listmenntunar og menntaðra listamanna og lítill munur gerður á áhugamönnum og fagmönnum. Það þarf bæði tíma og peninga til að vinna sem myndlistarmaður sem er helvíti erfitt en ef það tekst ekki þá gerist afskaplega lítið í þróun listamannsins. Það þarf að einangra sig til að geta þróað hugmyndir og einhverja tilfinningar sem ekki eru til orð yfir. Fyrir stuttu síðan átti að henda lífsstarfi mínu á Sorpu en verkin voru í geymslu í húsnæði sem átti að fá annað líf, margt var ónýtt, skemmt eða horfið, týnt og tröllum gefið. Forgengileikinn sem ég hef verið að vinna með er þegar farinn að vinna á mér og verkunum mínum, við eyðumst og verðum að engu. Art is Spiritual segir Anselm Kiefer en það hefur alltaf verið vitað og ástæðan fyrir að listamenn þrauka og halda áfram þrátt fyrir mótlæti. Bestu þakkir fyrir innlitið og að nenna að lesa hugleiðinguna mína.
